Kilka słów o PMI, tydzień kończymy inflacją

W nocy poznaliśmy wstępne odczyty indeksów PMI z Japonii. W przypadku przemysłu odnotowaliśmy lekki spadek, a w przypadku usług wzrost. Co czeka nas w trakcie dnia? Z Niemiec poznamy indeks koniunktury IFO. Tu raczej nie powinno być niespodzianek - osuwanie koniunktury trwa, a podwyżki stóp stawiają kropkę nad "i". Poza tym, w godzinach popołudniowych swoje wystąpienie będzie mieć prezes EBC Lagarde.

Węgrzy znów podniosą stopy procentowe, choć powoli tam także zaczyna się wkradać większa ostrożność w korygowaniu kosztów pieniądza. Za Atlantykiem dzień rynku nieruchomości: ceny wg. indeksu Case-Shiller oraz sprzedaż nowych domów. Na deser indeks zaufania konsumentów Conference Board.

Nuda. Trochę wystąpień przedstawicieli Fed (Evans, Bostic).

Ruszamy ze wskaźnikami cenowymi. Na pierwszy ogień jak zwykle część regionów Niemiec, później Hiszpania (oczekiwania spadku do 10% na wskaźniku HICP), później całe Niemcy (oczekiwania wzrostu do 9,6% na CPI oraz 10,1% na HICP). Tego dnia poznamy tradycyjnie też dane o zasiłkach dla bezrobotnych w USA oraz - nietradycyjnie - finalny wynik PKB w USA (raczej zero emocji). 

W międzyczasie decyzję o stopach procentowych podejmą Czesi, a właściwie CNB. Nie oczekujemy zmian, w co wpisuje się także ostatni spadek inflacji. 

Jeszcze w nocy spłyną wskaźniki PMI dla Chin. Później zanurzymy się w polskich danych inflacyjnych. Na ten moment możemy powiedzieć, że spadek inflacji jest w zasadzie nieprawdopodobny i nastawiamy się na dalsze wzrosty ​(ostateczną prognozę podamy w czwartek). Po południu zobaczymy kwartalne dane o bilansie płatniczym Polski (za II kwartał) - mogą być o tyle ciekawe, że obejmują także mniejsze podmioty, które nie są zawarte w statystyce miesięcznej. Przy dużych wahnięciach danych, odrębne zbiorowości statystyczne mają znaczenie.

Dzień kończymy raportem o dochodach i wydatkach Amerykanów, Chicago PMI oraz indeksem zaufania konsumentów Uniwersytetu Michigan.

Wstępne indeksy PMI w strefie euro spadły po raz kolejny. To nie niespodzianka, spadek był powszechnie oczekiwany (a i ich skala była zbliżona do tego czego oczekiwał konsensus). Wskaźniki znajdują się na wielomiesięcznych minimach (ostatnio tak nisko w trakcie pandemii) i sugerują, że w strefie euro w III kwartale mogliśmy obserwować już lekką recesję.

Wciąż nieco lepiej na tle pozostałych państw trzymają się nastroje we Francji (wynik dalej powyżej 50 pkt., ale spada, relatywnie dobrze wciąż radzą sobie usługi), w Niemczech sytuacja (albo przynajmniej jej ocena w oczach ankietowanych) zdaje się być już dużo gorsza (indeks zbiorczy na poziomie 45,9 pkt.). Poniżej 50 pkt. utrzymuje się też wskaźnik dla pozostałych państw strefy euro.

Szczegóły również nie zaskoczyły. Spadły zarówno indeksy dla produkcji przemysłowej jak i usług (tu głównie problemy w turystyce, rekreacji, nieruchomościach i ubezpieczeniach). Spadała sama produkcja, spadały nowe zamówienia (sharply), spadały zaległości produkcyjne. Lekko rosło zatrudnienie, ale jak napisano w komentarzu, przyrost ten był najniższy od 17 miesięcy.

Nieco luzowały się problemy w łańcuchach dostaw, co mogłoby znaleźć też swoje odzwierciedlenie w cenach produkcji.  Mogłoby, bo tu na pierwszy plan wysunęły się ceny energii. W efekcie indeks kosztów ponownie wzrósł.

Lepiej sytuacja prezentuje się w USA. Choć indeks zbiorczy PMI wciąż pozostaje poniżej 50 pkt., to po pierwsze, odnotowano znaczący skok indeksu w przypadku usług (z 43,7 pkt. do 49,2 pkt.), a po drugie powyżej 50 pkt. (dokładniej mówiąc 51,8 pkt., czyli nawet lekka poprawa wobec 51,5 pkt. przed miesiącem) wciąż znajduje się indeks dla przemysłu.

Wzrosły nowe zamówienia, zarówno w przemyśle jak i usługach (wzrost był słaby, ale był). Lekko spadł indeks kosztów – odnotowano ich wolniejszy wzrost. Wciąż napędzają je podwyżki stóp, wzrost kosztów materiałowych i wzrost płac, ale tempo tego wzrostu nieco spowolniło. Przełożyło się to na wolniejsze podnoszenie cen dóbr finalnych (za co odpowiadał wyłącznie sektor usług). W przypadku przemysłu w dalszym ciągu miało miejsce agresywne przerzucanie wyższych kosztów na klientów. Taki układ może dawać promyk nadziei w kwestii uporczywości inflacji w najbardziej lepkich komponentach koszyka. 

Wzrosło zatrudnienie, szczególnie w przemyśle, gdzie wskazywano na poprawę w kwestii odpowiedniego wypełniania wakatów (w końcu znaleziono poszukiwanych pracowników). Łyżka dziegciu – produkcja (w przypadku indeksu produkcji przemysłowej) wciąż spadała. Druga łyżka dziegciu - zamówienia eksportowe, te spadały zarówno w przemyśle jak i w usługach.

Reasumując, rozbieżne wyniki koniunktury PMI (choćby w tempie spadania) to kolejny argument za tym, że wyceny EURUSD poniżej 1 odzwierciedlają nie tylko strukturalne, ale też cykliczne aspekty funkcjonowania obu stref walutowych. Przy agresywnym zacieśnieniu w USA część cykliczna może odwrócić się na korzyść EUR w 2023 roku. Recesja w USA będzie prawdopodobnie silnie dezinflacyjna (lub zbiegnie się z dezinflacją). W strefie euro - biorąc pod uwagę energię i rodzące się, nowe paradygmaty wsparcia fiskalnego, nie jest to takie oczywiste. W konsekwencji mniej w nas optymizmu w zakresie odbicia pary EURUSD w 2023 roku.

∙ Polska: Wicepremier Jacek Sasin zapowiedział w trakcie weekendu, iż zaproponował nałożenie 50%-owego podatku od zysków nadzwyczajnych dla spółek Skarbu Państwa i firm prywatnych, który przynieść ma 13,5 mld zł wpływów do budżetu. Wicepremier proponuje wprowadzenie maksymalnej ceny energii na poziomie 618,24 zł za 1 MWh dla odbiorców wrażliwych i jednostek samorządu terytorialnego. Proponowana cena maksymalna stanowi 40%-owy wzrost względem średniej wysokości taryfy zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki dla gospodarstw domowych na 2022 rok.

Ponadto, zgłoszona została jeszcze propozycja zmiany unijnego mechanizmu liczenia ceny energii. Skutkiem tego miałaby być redukcja cen o ok. 30% (zmiana miałaby polegać na odejściu od wyceny względem najdroższego obecnie źródła – gazu). Propozycja została przygotowana między PGE a Ministerstwem Aktywów Państwowych. Rozwiązanie to miałoby kosztować spółkę SP kilkanaście miliardów złotych. Wszystkie te rozwiązania będą tematem posiedzenia rządu zaplanowanego na 27 września.

∙ Polska: Możliwe są dalsze podwyżki stóp o 2-4 pkt. proc., po ocenie skuteczności dotychczasowych podwyżek kosztu pieniądza - powiedziała w podkaście "Subiektywnie o finansach" członkini RPP Joanna Tyrowicz.

∙ Polska: Stopa bezrobocia w sierpniu wyniosła 4,8% wobec 4,9% w lipcu.

∙ Włochy: Według wstępnych wyników wyborów partia Bracia Włosi zwyciężyła, co najprawdopodobniej będzie oznaczać utworzenie koalicji z dwoma innymi prawicowymi ugrupowaniami – Ligą Saliviniego oraz Ruchem Pięciu Gwiazd Berlusconiego. Exit poll przeprowadzany przez włoską telewizję Rai pokazał, iż trzy ugrupowania mogą łącznie liczyć na 227-257 miejsc w niższej izbie parlamentu oraz na 111-131 miejsc w Senacie. W obydwu przypadkach nie powinno być problemu z utworzeniem większości. Wyniki te nie są wielkim zaskoczeniem względem przedwyborczych sondaży. Frekwencja wyniosła 63,9% - to wynik słabszy aż o 9 pkt. proc. Względem wyborów w 2018 roku.

∙ Wielka Brytania: Rząd ogłosił hojny pakiet fiskalny (cięcia podatków), który kosztować ma 45 mld GBP do 2026-2027 roku. Zawierać ma on między innymi anulowanie planowanej podwyżki podatku CIT do 25% (utrzymanie stawki 19%), redukcja podstawowej stawki PIT do 19% z 20%, obniżenie stawki podatkowej dla dochodów ponad 150 tys. GBP do 40% z 45% czy istotne obniżki opłaty skarbowej w przypadku zakupu nieruchomości. W reakcji na ogłoszony pakiet notowania funta mocno się osłabiły, a rentowności obligacji poszybowały w górę nawet o kilkadziesiąt punktów bazowych. Warto pamiętać, że informacje o większych potrzebach pożyczkowych nadchodzą w momencie, kiedy Bank Anglii planuje sprzedaż obligacji skarbowych ze swojego portfela w ramach zacieśniania ilościowego.