EBC w obliczu wzrostów rentowności

Głównym pytaniem przed dzisiejszym posiedzeniem jest to, jak EBC zareaguje na ostatnie wzrosty rentowności i zacieśnienie warunków finansowania. Ostatnio C. Lagarde próbowała słownie interweniować (EBC uważnie monitoruje wzrosty rentowności), choć później jej słowa rozmyły się w innych komentarzach. W tym przypadku EBC nie ma tak wyraźnej linii komunikacyjnej jak Fed. Oczekujemy, że na dzisiejszej konferencji podjętych zostanie wiele prób interwencji werbalnych. Być może wspomniane zostanie (niezamierzone) zacieśnienie warunków finansowania. Nie spodziewamy się jednak zmian decyzji w sprawie stóp, parametrów programów czy istotnych zmian retoryki.  Oczekujemy, że EBC podkreśli i zastosuje wspominaną od dawna dużą elastyczność programów zakupów obligacji i będzie kupował po prostu szybciej. Dziś poznamy też nowe prognozy makroekonomiczne analityków EBC.

Amerykański pakiet fiskalny został wczoraj zaakceptowany przez Izbę Reprezentantów, wcześniej zrobił to Senat. Teraz pakiet wart 1,9 bln USD czeka już tylko na podpis J. Bidena, który zapowiedział, że ustawę podpisze w piątek.

Większość pakietu to transfery bezpośrednio do gospodarstw domowych. Znajdują się w nim przedłużone do września zasiłki dla bezrobotnych (300 USD tygodniowo, bez pakietu wygasłyby w marcu), czy bezpośrednie wypłaty dla większości dorosłych amerykanów (1400 USD, pierwsze płatności mają zacząć się w marcu). Ponadto w pakiecie znaleźć można rozszerzenie ulgi na dzieci, dotacje dla małych przedsiębiorstw, 350 mld USD na pomoc rządom stanowym i lokalnym, pakiet ratunkowy dla funduszy emerytalnych, wsparcie dla szkół (mające pomóc w ich otwarciu) oraz wsparcie procesów szczepień i wykrywania zachorowań na COVID-19. W przegłosowanym pakiecie nie znalazł się proponowany wcześniej zapis o federalnej płacy minimalnej w kwocie 15 USD za godzinę.  

Większość transferów z pakietu fiskalnego skupiona będzie w najbliższych kwartałach (pierwsze wypłaty mogą zacząć się już w tym).

Przegłosowane czeki dla Amerykanów  w wysokości 1400 USD nie będą wyłącznie przeznaczone na konsumpcję. Część gospodarstw domowych planuje wydać środki bezpośrednio na akcje. Polecamy artykuł poniżej:

Jak wskazują szacunki OECD, o których pisaliśmy wczoraj (link do komentarza) łączne działania amerykańskiej administracji (czyli uwzględniające też np. te z grudnia zeszłego roku) mogą podnieść PKB USA o średnio o 3-4 pp. w pełnym roku funkcjonowania pakietu (2. kwartał 2021 roku do 1. kwartału 2022), a wpływ pakietu przelewać się będzie też na inne kraje i podnosić tamtejszy PKB (np. o 0,3-0,4 pp. w strefie euro).

Wprowadzenie pakietu ani nie wstrząsnęło inwestorami, ani nie wstrząśnie polityką Fed. Ruch ten był niemalże pewny od momentu uzyskania większości przez demokratów w kongresie - retoryka J. Powella od tego czasu się nie zmieniła (w skrócie: Fed wciąż będzie cierpliwy w odchodzeniu od stymulacji monetarnej). 

Nowo uchwalony pakiet fiskalny wpisuje się w naszą ocenę dużo lepszych perspektyw wychodzenia z pandemii i odbicia gospodarczego w USA w stosunku do Europy. O ile jednak USA będzie pozostawał na szpicy ożywienia w 2021 roku stymulując strefę euro, w 2022 roku role zaczną się odwracać: pakiet fiskalny w USA będzie powoli wygasał, a do boju na terytorium UE (oraz strefy euro) ruszą powoli środki z Next Generation EU.

Pierwszy z długo wyczekiwanych odczytów inflacji zaskoczył in minus. Inflacja liczona z pełnego koszyka okazała się w lutym zgodna z oczekiwaniami (1,7%), ale na odbiorze publikacji zadecydowało zaskoczenie w dół w przypadku inflacji bazowej (1,3%).

Naiwnością byłoby sądzić, że widziane obecnie ograniczenia podażowe przełożą się błyskawicznie na ceny konsumentów. Niższy odczyt inflacji nie oznacza jednak, że to przełożenie się nie pojawi w najbliższej przyszłości. Najbliższa przyszłość z kolei nie jest również wyznacznikiem tego, co będzie działo się z cenami po 2021 roku. Zobaczmy najpierw co słychać w szczegółach.

Najbardziej intuicyjnym elementem inflacji są ceny paliw. Rosną na bazie wyższych cen ropy naftowej (na razie w ujęciu rocznym tylko 1,5% ale niebawem wejdziemy w efekty bazy, które podbiją tą liczbę do wartości dwucyfrowych). Ciekawi nas kategoria „food away from home”, która obejmuje wszelkie restauracje, bary itp. W ostatnich 3-miesiącach kategoria ta gubi dynamikę. Można przypuszczać, że powoli znoszone są dopłaty cenowe, które obowiązywały wcześniej (cześć stanów zaczyna się otwierać). Zmasowany atak popytu, który w najbliższym czasie się pojawi każe jednak poddać w wątpliwość trwałość wytracania dynamiki cenowej tej kategorii. Ciekawie sytuacja przedstawia się w samochodach: używane tanieją (rozładowuje się poprzednia górka), ale nowe już nie. Raczej ceny nowy samochodów będą przyspieszać. Na fali większych dochodów pojawi się ochota wymiany na nowe (a póki co są nadal spore ograniczenia dostępności). Usługi medyczne, mieszkanie, usługi transportowe: to kategorie, w których wyraźnie inflacja zaczyna się rozpędzać. W przypadku usług medycznych być może obserwujemy po części efekt pakietu fiskalnego z poprzedniego roku. Trudno jednak zakładać, że koszty opieki medycznej w USA zaczną nagle spadać. Byłoby to sprzeczne z dotychczasowym trendem. Fala pandemii zwiększyła świadomość medyczną konsumentów i badania pokazują, że planują oni większe wydatki na zdrowie.

Reasumując więc, inflacja zacznie wkrótce rosnąć. I takie jest powszechne oczekiwanie rynkowe. Opinia ta bazuje w pierwszej kolejności na rozumowaniu, które przeprowadziliśmy i my: otwarcie gospodarki i uwolnienie popytu powinno prowadzić do szybkiego wzrostu cen (przesunięcie krzywej popytu w prawo przy w dużej mierze niezmienionej krzywej podaży: wyższy produkt niż obecnie, wyższe ceny). Gdzieś w tle toczyć będzie się opóźniony proces dostosowania (presja na spadek cen) do luki popytowej, wytworzonej podczas pandemii. Kluczowe jednak pozostaje pytanie, gdzie inflacja uplasuje się w 2022 i 2023 roku, kiedy „liczyć” będą się ponownie (w zasadzie wyłącznie) efekty luki popytowej. Nie będziemy udawać, że znamy na nie odpowiedź, jednak uważamy, że za wcześnie na panikę.  Rzutowanie oczekiwanych wyników gospodarczych z 2021 roku na cały okres po-pandemiczny jest błędem. Otwarcie gospodarki i pakiet fiskalny wygenerują wystrzał popytu, który nie powtórzy się w kolejnych latach. Krótkoterminowe przestrzelenie inflacji nie oznacza zatem przestrzelenia w dłuższym horyzoncie, a przynajmniej zakład nie jest w tym przypadku wcale oczywisty.