Tydzień z RPP i rynkiem pracy w USA

Przed nami kontynuacja odczytów PMI. Znany już dane dla Polski - wynik 53,7 to negatywne zaskoczenie. Wygląda na to, że polski wskaźnik cierpi na tę samą chorobę, co amerykański - tak się składa, że temu drugiemu poświeciliśmy osobny tekst (patrz niżej). Przed nami jeszcze odczyt dla Wielkiej Brytanii. Ponadto poznamy również szereg danych z USA, m.in. o handlu zagranicznym oraz dane nt. zamówień na dobra użytku trwałego.

Najważniejszym wydarzeniem dnia będzie decyzja RPP w sprawie stóp procentowych. Mimo wysokiego odczytu inflacji, nie oczekujemy zmian w retoryce RPP - wzrosty inflacji będą traktowane jako przejściowe. Bufor na wzrosty inflacji jest duży, o czym zdążyliśmy się już przekonać. W najbliższych miesiącach RPP nie zrobi nic spuszczając na perspektywy inflacyjne 2022 roku na razie mgłę milczenia (wołania o podwyżki będą się pojawiać, ale to nie będzie większość). Narracja wysokiej inflacji przy otwieraniu gospodarki jest bardzo pojemna i czas obserwacji danych może z punktu widzenia "spodziewaliśmy się tego, to jest przejściowe" być całkiem długi. 

Opublikowane zostaną również finalne odczyty PMI w usługach w Europie i Stanach. Ważniejszy będzie jednak amerykański usługowy ISM (przemysł zaskoczył w dół, ale konsensus dla usług wciąż wskazuje na oczekiwaną poprawę indeksu). Poznamy raport ADP o rynku pracy w USA, który jak co miesiąc może być wskazówką przed piątkowymi oficjalnymi danymi BLS (oczekiwany wzrost zatrudnienia wg ADP o ponad 800 tys.). Śledzić można również wystąpienia regionalnych szefów Fed.

Posiedzenie czeskiego banku centralnego nie przyniesie zmian stóp procentowych. Będziemy je jednak śledzić z uwagą ze względu na najnowsze prognozy analityków banku (i to kiedy i w jakiej skali będą wskazywać na rozpoczęcie podwyżek stóp). My prognozujemy rozpoczęcie podwyżek w 4 kwartale tego roku, a ostatnie zaskoczenie w górę czeskiego PKB w 1 kw. dodaje kolejnych argumentów jastrzębiom w zarządzie CNB. Ponadto decyzję o wysokości stóp procentowych podejmą również banki Anglii, Turcji oraz Norwegii. 

Ponadto warto zwrócić uwagę na dane o niemieckich zamówieniach w przemyśle w Niemczech oraz jak co tydzień o nowo zarejestrowanych bezrobotnych w USA. Czwartek będzie również okazją do wysłuchania kolejnych wystąpień przedstawicieli najważniejszych banków centralnych (de Guindos z EBC, Williams i Mester z Fed).

Pierwszy piątek miesiąca oznacza dane z amerykańskiego rynku pracy. Prognozowane są kolejne silne wzrosty zatrudnienia (konsensusowe oczekiwania na wzrost zatrudnienia w sektorze pozarolniczym to + 978 tys. przy +916 tys. miesiąc temu) i spadek stopy bezrobocia (z 6% do 5,7%). To efekt stopniowego powrotu amerykańskiej gospodarki do aktywności sprzed pandemii -  można spodziewać się silnego przyrostu w sektorach usługowych.

W Europie uwaga skupi się na odczycie produkcji przemysłowej w Niemczech i wystąpieniu C. Lagarde.

Odczyt flash za kwiecień wskazał na przyspieszenie inflacji do 4,3% r/r. A to jeszcze nie koniec. Kolejny miesiąc przyniesie wzrost w okolice 4,6-4,7%. W tym momencie uważamy, że 5% już w maju jest przesadnym szacunkiem. Natomiast otwarcie gospodarki powinno przynieść zawrócenie spadków inflacji bazowej i w drugiej połowie roku 5% już może się wyświetlić. Co z tym zrobi RPP? W tym roku nic, choć nóż, na którym spaceruje bieżące status quo staje się coraz ostrzejszy.

Koniunktura w przemyśle obniżyła się w kwietniu z 64,7pkt. do 60,7pkt. Szybki rzut oka na poszczególne wskaźniki sugeruje presję popytową przy niedostatecznej podaży. Wskaźniki produkcji, nowych zamówień i zatrudnienia obniżyły się solidnie. Tymczasem oszacowania czasów dostaw oraz opóźnień w realizacji zamówień ledwo drgnęły. Co ciekawe, w terytorium spadkowe wpadły zapasy (zapasy klientów już dłuższy czas tam były). W takiej sytuacji komponent cenowy jest oczywiście nadal na bardzo wysokich poziomach (w dotychczasowej historii tylko 2 kwadraty na wykresie poniżej leżały powyżej tego czerwonego).

Komentarz do publikacji wskazuje, że mamy do czynienia z ograniczeniem podaży spowodowanej z czynnikami jednorazowymi oraz – a właściwie przede wszystkim – podwyższonym popytem: brakiem materiałów (często krytycznych i na dużą skalę: stal, miedź, aluminium) i części (procesory), problemami w transporcie (istotne wydłużenie czasów dostaw i zwiększenie cen), absencją pracowników i wyłączeniem niektórych linii produkcyjnych (z uwagi na brak materiałów). Warto zwrócić uwagę, że w większości nie są to typowe szoki podażowe, lecz raczej efekt interakcji popytu i podaży. Tym samym dalsze zwiększanie popytu przy otwieraniu gospodarki jest częścią problemu, a nie jego rozwiązaniem. Teoretycznie rozwiązaniem krótkoterminowym jest dostosowanie nominalne (zmiany ceny względnych), które krótkoterminowo wymusi dostosowanie realne (zmniejszenie popytu). Mamy jednak wątpliwości, czy to może w obecnych warunkach zadziałać tzn. dusić popyt. Skala odłożonych dochodów jest potężna, więc dostosowanie nominalne będzie silne (głębokie). Zakłady na inflację nabierają rumieńców.

Komentarze respondentów są pozytywne, choć często trafiają się określenia typu „jeszcze nigdy czegoś takiego nie widzieliśmy”. Ankietowani sugerują, że łańcuchy dostaw będą się powoli wypełniać, ale najbliższe miesiące będą trudne. Obecne wzmożenie już doprowadziło do ograniczenia zapasów i kolejnym krokiem po przywróceniu bardziej normalnego funkcjonowania łańcuchów wartości będzie zwiększenie popytu na odbudowę zapasów. Przed nami jeszcze kilka trudnych miesięcy i trudno nam sobie wyobrazić zatrzymanie dostosowania nominalnego i ograniczenie tempa wzrostów cen. Podobna sytuacja będzie miała miejsce niebawem w usługach.