Dane o koniunkturze konsumenckiej i rynku pracy

Dziś przyjdzie czas na odczyty PPI (prognozujemy 5,0% r/r, konsensus 4,9% r/r) i produkcji budowlano-montażowej (prognozujemy -7,4% r/r, konsensus -8,0% r/r). W gospodarce globalnej najważniejsze będą wstępne odczyty PMI w przemyśle i usługach (poznamy wskaźniki z Europy i Stanów).  

Dane o przeciętnym zatrudnieniu i wynagrodzeniu za kwiecień okazały się słabsze od konsensuowych oczekiwań - nie jest to jednak naszym zdaniem powód do niepokoju, czy sygnał słabości rynku pracy. Słabszy wynik zatrudnienia przypisujemy w pierwszej kolejności nieobecnościom pracowników pobierających świadczenia opiekuńcze w obliczu zamknięcia żłobków i przedszkoli. Więcej na ten temat znajdziecie pod poniższym linkiem:

Wczoraj opublikowano wyniki głosowania RPP na posiedzeniu 7 kwietnia 2021 roku. Złożony został wniosek o podniesienie stopy rezerwy obowiązkowej do 3,5% oraz drugi o obniżenie oprocentowania stopy rezerwy obowiązkowej z 0,1% do 0,01%. Za oboma wnioskami głosowało trzech członków RPP (Hardt, Gatnar, Zubelewicz), ale nie uzyskał większości. Prawdopodobnie na majowym posiedzeniu głosowanie się powtórzyło. Czy był wniosek o podwyżkę stóp? Być może, choć wiemy, że na pewno nie uzyskał większości i wiemy też, że poglądy dotyczące podwyżki stóp nadal nie mają większości w RPP. Uważamy, że to dopiero temat na 2022 rok.

Wróćmy do rezerwy obowiązkowej. Obecnie stopa rezerw wynosi 0,5%, co przekłada się na około 7 mld środków utrzymywanych w NBP w ramach tej rezerwy. Faktyczny poziom utrzymywanych rezerw jest wyższy (rezerwy nadwyżkowe) i wynosi około 30 mld zł (23 mld ponad poziom obowiązkowy). Podwyższenie stopy rezerwy obowiązkowej do 3,5% implikowałoby konieczność podniesienia rezerw utrzymywanych przez banki do około 50 mld zł. Jak łatwo policzyć, w rezerwie obowiązkowej musiałoby się odłożyć dodatkowe 20 mld zł względem bieżących poziomów rezerwy utrzymywanych w NBP. Skala rezerw utrzymywanych w systemie jest różna tzn. niektóre banki odprowadzają tylko minimalny poziom (0,5%), niektóre instytucje mają też rezerwy nadwyżkowe, które mogłyby się przekształcić w rezerwę obowiązkową bez większych problemów. Instytucje operujące obecnie na minimum musiałyby dostosować swoje aktywa w celu spełniania wymogów rezerwy. Zrobiłyby to zmniejszając zaangażowanie w bony pieniężne NBP lub obligacje skarbowe (nie wiadomo jak to się rozkłada w poszczególnych instytucjach, ale może być to różny mix). Im więcej zaangażowania w obligacje skarbowe, tym większa musiałaby być wyprzedaż tej części portfela. Biorąc pod uwagę fakt (truizm), że zwiększenie stopy rezerw ogłoszone zostałoby z pewnym wyprzedzeniem, skala tego efektu byłaby raczej niewielka. Zmniejszenie wolnych środków na rynku międzybankowym (zmniejszenie środków, które banki mogą lokować dowolnie) mogłoby też skutkować niewielkim wzrostem krótkoterminowych stóp procentowych, ale skalę tego efektu także oceniamy jako mały. Póki co nie znamy intencji obniżenia oprocentowania rezerwy obowiązkowej do 0,01% połączonego z jednoczesną podwyżką stopy rezerwy obowiązkowej.

Biorąc pod uwagę retorykę prezesa Glapińskiego, stopa rezerwy obowiązkowej, strukturalne operacje otwartego rynku oraz podwyżki stóp procentowych to triada, która wyznaczy strategię wyjścia z luźnej polityki pieniężnej. Obstawialibyśmy sekwencję stopa rezerw -> operacje strukturalne -> podwyżki. Dlaczego tak? Przy podwyżkach stóp procentowych bez powiększenia stopy rezerwy obowiązkowej instytucje, które posiadają obligacje zamiast rezerw nadwyżkowych chciałyby się ich szybko pozbyć (i straciłyby na nich). To mogłoby prowadzić do nieciągłości cenowych na rynku. Prostszym rozwiązaniem jest wcześniejsze podniesienie rezerwy przy obecnych operacjach strukturalnych (wtedy ewentualnie utrzymywane przez banki obligacje mogą być sprzedane do NBP – większych ruchów cenowych zapewne nie będzie a sama operacja będzie płynna). Później możliwe jest wyłączenie operacji strukturalnych, a następnie podwyżki stóp. Strategia wyjścia zostanie zapewne zainicjowana w drugiej połowie roku, ale stopy procentowe pójdą w górę dopiero w 2022 roku.

Wczorajsze dane o koniunkturze konsumenckiej GUS wskazują na wyraźną poprawę nastrojów konsumentów. Wzrost odnotował zarówno bieżący wskaźnik ufności konsumenckiej (o 7,9 pkt. do -14,6 pkt.) jak i wyprzedzający wskaźnik ufności konsumenckiej (o 10,9 pkt. do -8,9 pkt.).

W przypadku bieżących nastrojów wzrosty odnotowano w każdej z podkategorii – największą poprawę wskaźnika zanotowała ocena ogólnej sytuacji ekonomicznej w kraju w najbliższych 12 miesiącach (wzrost o 14,7 pkt.). Również wskaźnik wyprzedzający zanotował poprawę każdej ze składowych – najbardziej poprawiła się ocena perspektyw zmiany poziomu bezrobocia (ze znakiem przeciwnym, to dobry znak) z 42,5 pkt. do 20,6 pkt.

Poprawę nastrojów wiązać można z otwieraniem się gospodarki i widoczną perspektywą powrotu do normalności. Pomagał też zmniejszający się niepokój związany z sytuacja epidemiczną – tu naturalnym kandydatem odpowiadającym za polepszenie się nastrojów wydaje się być postępujący proces szczepień. Procent osób, które postrzegają COVID-19 jako duże zagrożenie spadł 54,6 do 42,2%. Odpowiedzi na każde z pozostałych pytań „epidemicznych” również sugerują istotny, ale jednak malejący wpływ pandemii na poczucie niepewności konsumentów. Spadł udział osób oceniających wpływ koronawirusa na odpowiedzi dotyczące koniunktury konsumenckiej jako znaczny – to tłumaczy poprawę wskaźników koniunktury. Spadły obawy przed utratą pracy lub zaprzestania prowadzenia działalności (to wpisuje się w oceny aktywności ekonomicznej i bezrobocia we wskaźnikach powyżej). O 10 pp. spadł też udział osób, które postrzegają COVID-19 jako duże zagrożenie dla gospodarki Polski. Coraz mniej osób ocenia koronawirusa jako zagrożenie dla osobistego zdrowia, podobnie jak spada udział osób postrzegających COVID-19 jako zagrożenie dla lokalnej społeczności.

W skrócie: wszystko rośnie. Wpisuje się to w naszą ocenę dobrych perspektyw konsumpcji w najbliższych kwartałach, która wspierana będzie m.in. stosunkowo silnym rynkiem pracy.  

∙ Wczoraj ukazały się bardzo ciekawe wyniki ankiety AHK dot. postrzegania Polski przez inwestorów zagranicznych. Podsumowujemy je w poniższym wątku (trzeba rozwinąć, jest kilka tłitów).

∙ Liczba osób ubiegających się po raz pierwszy o zasiłek dla bezrobotnych w ubiegłym tygodniu w USA wyniosła 444 tys. Ekonomiści spodziewali się, że liczba nowych bezrobotnych wyniesie 450 tys. wobec 473 tys. poprzednio, po korekcie z 478 tys.

∙ Sprzedaż detaliczna w Wielkiej Brytanii zaskoczyła in plus. Uwagę zwraca przede wszystkim wybicie ponad trend oraz wyższy wolumen sprzedaży niż maksimum odnotowane w 2020 roku.