Zatrudnienie poza rolnictwem wzrosło o 194 tys. etatów, a stopa bezrobocia spadła do 4,8%. Przeciętne zarobki godzinowe podniosły się o 0,6% m/m, a przeciętny tydzień pracy wydłużył się o 12 minut. Wysoki popyt na pracę spotyka się z wolno rosnącą podażą pracy, która w tym momencie jest tym słabszym ogniwem i ogranicza wzrost zatrudnienia. Część problemów mogą rozwiązać wyższe płace. Część rozwiąże po prostu upływ czasu ze względu na fakt, że powrót pracowników na rynek pracy po likwidacji zakładu pracy lub z zasiłków nie jest natychmiastowy. Nie widać w tych danych żadnych powodów, aby Fed wycofywał się z planów ograniczenia zakupów aktywów.
Wynik zatrudnienia był słabszy od prognoz. Tym niemniej ostatnie miesiące były rewidowane w górę, zatrudnienie w sektorze prywatnym wyniosło ponad 300 tys. (i było podobne jak przed miesiącem), a ankieta przeprowadzona wśród gospodarstw domowych wskazała na około 500 tys. przyrost zatrudnienia. W tym kontekście wrażenie o słabości raportu jest mocno mylące (zapewne w kolejnym miesiącu doczekamy się solidnej rewizji w górę). Do poziomów zatrudnienia sprzed pandemii brakuje 5 mln etatów.
Wzrosty zatrudnienia wciąż napędzają usługi, jednak ogólnie rzecz biorąc skala przyrostów słabnie (i to specjalnie nie dziwi). W przypadku produkcji dóbr obraz jest mniej jednoznaczny (spadek zatrudnienia w produkcji samochodów - choćby z uwagi na braki półprzewodników i procesorów powodujące przestoje w produkcji - też specjalnie nie dziwi). Mimo braku spektakularnych przyrostów zatrudnienia płace rosną szybciej niż przed pandemią a długość tygodnia pracy pozostaje podwyższona.
Bardzo ciekawie wyglądają dane z ankiety gospodarstw domowych. Wspomnieliśmy już, że według tej miary przybyło pół miliona miejsc pracy (tyle osób można było zaliczyć jako dodatkowo zatrudnionych względem poprzedniego miesiąca). Dodatkowo, poprawiły się wszystkie miary bezrobocia, a liczba bezrobotnych spadła o ponad 700 tys. (zakończenie programów pomocowych?). Odbyło się to przy niewielkim spadku współczynnika aktywności zawodowej. Utrzymuje się one jednak w takim samym przedziale od kilkunastu miesięcy, a w tym czasie stopa bezrobocia systematycznie spada. Patrząc na kompozycję osób pozostających bez pracy, liczba zwolnionych osób szybko spada, liczba osób porzucających pracę też spada dość dynamicznie. Nie widać jednak, aby gwałtownie przybywało nowych osób szukających pracy lub na rynek masowo powracały osoby, które uprzednio pracowały, ale straciły pracę i porzuciły jej poszukiwanie. Obserwujemy pewien ruch, ale to nie są przyrosty, które pozwoliłby np. podwoić liczbę wypełnianych etatów.
5 mln osób zaraportowało, że nie wykonywało pracy (lub pracowało w zmniejszonym wymiarze pracy) z uwagi na pandemię lub zamknięcie zakładu pracy. Liczba ta spadła o 600 tys. wobec poprzedniego miesiąca. To mniej więcej tyle, ile brakuje do stanu zatrudnienia sprzed pandemii. Cześć osób wraca, bo ich miejsca pracy wznawiają funkcjonowanie po ograniczeniach pandemicznych. Trzeba jednak obstawiać, że część firm już nie wróci, a przynajmniej część z tych 5 milionów pracowników będzie musiała się przekwalifikować. Nie wiadomo jak długo to potrwa, nie wiadomo czy to są osoby w ogóle wrażliwe na płacę (być może są i pozostaną strukturalnie niedopasowane). Popyt na pracę pozostaje tymczasem znaczący, o czym od dłuższego czasu świadczą ankiety JOLTS.
Fed ma przed sobą poważny orzech od zgryzienia. Z jednej strony utrzymuje się niska aktywność zawodowa (lub innymi słowy - bardzo powoli wraca do przed-pandemicznych poziomów), z drugiej w dość szybkim tempie ubywa osób bezrobotnych (a wejścia na rynek i powroty do poszukiwania pracy nie są wcale masowe), co w połączeniu z wysokim popytem na pracę podkręca dynamikę płac i wydłuża godziny pracy. Występuje wyraźne niedopasowanie pomiędzy obecnie poszukiwanymi umiejętnościami/kwalifikacjami a umiejętnościami/kwalifikacjami oferowanymi przez pracowników. Dowody anegdotyczne sugerują, że dotoczy to przede wszystkim pracowników niewykwalifikowanych. To z kolei mogłoby sugerować, że przynajmniej część ze wspomnianych 5 mln osób, które nie wykonywało pracy lub pracowało w zmniejszonym wymiarze, wkrótce podejmie pracę (część z nich już teraz jej prawdopodobnie szuka). Dodatkowo, wejście na rynek pracy osób dotychczas przebywających na zasiłkach trochę potrwa. To, oraz odejście problemów z łańcuchem dostaw, powinno rozładować presję płacową w kolejnych kwartałach. Tak czy inaczej, nie widać na razie powodów, aby Fed zaprzestał wycofywanie akomodacji monetarnej.