MFW o polskiej polityce pieniężnej

Skoro w środku tygodnia pojawił się raport ADP oznacza to, że dziś niechybnie czekają nas już oficjalne dane z amerykańskiego rynku pracy. Oczekiwana zmiana zatrudnienia w sektorze pozarolniczym to 180 tys. etatów (poprzednio 253 tys.). Konsensus oczekuje też lekkiego wzrostu stopy bezrobocia z 3,4% do 3,5% oraz niewielkiego spowolnienia wzrostu płac do 0,4% m/m (poprzednio 0,5% m/m).

Inflacja w maju spadła bo i spadać miała (za sprawą osławionych już efektów bazy). W miesięcznych danych szukać będziemy wskazówek co do może wpływać na nią w przyszłości. Jednym z takich aspektów, są np. wynagrodzenia, które w naszej ocenie zwolnić nie chcą. Powoli może odbijać sprzedaż detaliczna, w innych ważniejszych danych realnych (produkcja przemysłowa i budowlanka) dalej ruch w dół.

Zaktualizowaliśmy też prognozy dla stóp procentowych i walut w horyzoncie do końca tego roku. Można je znaleźć pod linkiem:

W najnowszym raporcie MFW dla Polski, ekonomiści Funduszu przeanalizowali dwie kwestie: 1) dekarbonizacji i bezpieczeństwa energetycznego i 2) obecnej polityki pieniężnej oraz perspektyw dla inflacji bazowej. Drugi temat jest nam zdecydowanie bliższy tematycznie, stąd to na nim się dziś skupimy. Trzeba jednak przyznać, że kwestie energetyczne są na tyle ciekawe, że podsumowanie tego fragmentu raportu MFW też znajdzie się w którymś z kolejnych naszych porannych komentarzy. Zdecydowanie polecamy cały raport.

Do analizy polityki pieniężnej posłużył model QPM (Quarterly Projections Model). To jak piszą autorzy  mały, strukturalny (równania mają interpretację ekonomiczną), neokeynesowski (sztywności nominalne). Analizowane w nim są odchylenia najważniejszych zmiennych (stopa procentowa, luka popytowa, inflacja, kurs walutowy) od poziomów równowagi. W modelu uwzględniono regułę Taylora na stopę procentową (nie musi być więc, jak np. w NECMODZIE, zakładana egzogenicznie). Po szczegółowy opis równań i kalibracji odsyłamy do oryginału.

Wpływ szoku polityki pieniężnej na podstawowe wielkości w modelu jest zbliżony do tego, który znamy  z modelu NECMOD NBP. Nieco słabszy jest wpływ na nominalną stopę procentową.

Model sugeruje, że dalsze zacieśnienie polityki pieniężnej pomogłoby w obniżeniu inflacji bazowej. Jak wskazują autorzy: w oparciu o początkowy poziom inflacji bazowej i szacunku luki popytowej, reguła Taylora sugeruje, że stopa procentowa (utrzymywana na poziomie 6,75% na koniec 2022 r.) powinna zostać podniesiona o kolejne 125 punktów bazowych do 8% przed pod koniec 2023 r. Model  przewiduje również dalszą aprecjację kursu walutowego (…), co w połączeniu z podwyżkami stóp procentowych spowodowałoby dalsze zaostrzenie warunków monetarnych. Inflacja bazowa powróci w pobliże celu 2,5% na koniec 2024 r., choć kosztem ujemnej luki popytowej osiągającej szczyt na poziomie 1,5% PKB na początku 2024 r.

Przeanalizowano też alternatywne scenariusze: stopę procentową pozostawioną na obecnym poziomie do połowy przyszłego roku (później stopniowe obniżki) i stopy procentowe pozostawione na obecnym poziomie do końca roku (i później stopniowe obniżki). Wpływ trzech scenariuszy na wzrost PKB i inflację bazową zbiorczo przedstawiono na poniższym wykresie:

Skupimy się właśnie na scenariuszach alternatywnych bo to one są teraz najbardziej realne jeśli chodzi o to gdzie, może powędrować polska polityka pieniężna (scenariusz dalszych podwyżek wykluczamy). Scenariusz obniżek od początku przyszłego roku (zielony) skutkowałby wyższym wzrostem, ale regularnie też wyższym poziomem inflacji bazowej. Scenariusz stóp bez zmian (czerwony) do połowy roku to niższa inflacja (niż scenariusz z szybszymi obniżkami), ale też słabszy wzrost.

​W raporcie przedstawiono również reakcję najważniejszych zmiennych na ​szok ​polityki pieniężnej. Jak wskazują autorzy, ekspansja fiskalna ​skutkowałaby wzrostem inflacji i wymagałaby dalszego zacieśnienia polityki pieniężnej. Funkcje reakcji na impuls fiskalny przedstawiają się następująco. Warto o nich pamiętać, ​w kontekście pojawiających się propozycji nowych (lub aktualizowanych) wydatków fiskalnych w kampanii wyborczej.

∙ ​Polska: "Do czasu napływu środków europejskich PFR zapewnia finansowanie planu rozwojowego ze środków pochodzących ze zwrotów nieumorzonych subwencji lub spłat wsparcia finansowego udzielonego na realizację rządowego programu Tarcz Finansowych PFR" - napisał PFR. (PAP)

∙ Polska: JST zanotowały po I kwartale nadwyżkę w wysokości 11,88 mld zł przy planowanym deficycie na poziomie 50,8 mld zł na ten rok - poinformował resort finansów. Wcześniej MF szacował deficyt na prawie 7 mld zł. Wydatki na inwestycje jednostek samorządu terytorialnego w I kwartale wyniosły 7,84 mld zł - wynika z danych Ministerstwa Finansów. (PAP)

∙ Polska: ​Głosy z rządu wskazują na to, że ewentualne wydłużenie wakacji kredytowych nie będzie miało tak powszechnej formy jak dotychczas.

∙ Polska: Moody's negatywnie o tym, co dzieje się aktualnie w kraju.

∙ Strefa euro: Majowe dane o inflacji okazały się lepsze od oczekiwań, widać to także w zachowaniu cen usług. Z drugiej strony Lagarde stwierdziła wczoraj, iż brak dowodów osiągnięcia przez inflację bazową szczytu.

∙ USA: Wzrost zatrudnienia wg raportu ADP wyniósł w maju 278 tys., znacznie powyżej konsensusu wynoszącego 170 tys. W ubiegłym miesiącu nastąpiła również normalizacja rocznej dynamiki płac. 

​Poznaliśmy również tygodniową liczbę nowych wniosków o zasiłek dla bezrobotnych, które przyrosły o 232 tys. Odczyt był bliski rynkowych oczekiwaniom ​na poziomie 235 tys.

∙ USA: Przemysłowy indeks ISM spadła symbolicznie w maju do 46,9 wobec 47,1 w kwietniu, a wynik był tylko kosmetycznie słabszy od konsensusu. Zauważalne wzrosty odnotowaliśmy w przypadku subindeksu produkcji (+2,2) oraz zatrudnienia (+1,2), a marginalne wzrosty (+0,1) ujrzeliśmy w zapasach klientów oraz nowych zamówieniach eksportowych. Najciekawiej zdecydowanie wypadł subindeks cen, który tąpnął aż o 9 punktów do najniższego poziomu w tym roku. Dane te są wprawdzie zmienne, niemniej wskaźnika ten pozostaje w pobliżu rekordowo niskich poziomów od pewnego czasu. Współgra to ze spadkami inflacji PPI oraz dezinflacją w towarach. Poza tym o 5,6 punktu spadł subindeks zaległości produkcyjnych, który osiągnął najniższy poziom od początku 2009 roku. Wydaje się, że jest to oznaka realizacji poprzednich zleceń i braku napływu kolejnych. Świadczyć o tym może pogłębienie spadków przez wskaźnik nowych zamówień.