Mierzona indeksem PMI koniunktura w USA poprawiła się we wrześniu. Przemysł podniósł się do 53,3 pkt., a usługi do 56 pkt. Strefa euro również odnotowała poprawę w przemyśle (do 54,4 pkt.), jednak na wartości całego indeksu koniunktury zaważył spadek aktywności w usługach (do 46,2 pkt.). Widać wyraźnie, że przemysł po obu stronach Oceanu idzie łeb w łeb (choć po każdej stronie widać pewne problemy: wzrosty w Europie ciągną głównie Niemcy, a nowe zamówienia i opóźnienia w ich realizacji zaczynają więdnąć w USA). Czynnikiem różnicującym jest natomiast koniunktura w usługach, która w USA cały czas rośnie, zaś w strefie euro kolejny już miesiąc opada.
Różnice w rozwoju sektora usług to w obecnym momencie głównie efekt nakładanych restrykcji epidemicznych. Tempo wzrostu nowych zakażeń sugeruje, że restrykcji będzie jeszcze więcej, a więc sektor usług będzie w międzyczasie jeszcze w gorszej kondycji, zanim zacznie się poprawa. Stan obniżonej aktywności rozciągnie się w czasie, gdyż konieczność bilansowania epidemiczno/gospodarczych skutków wprowadzanych obostrzeń prowadzi do implementacji działań najmniej drastycznych. Raczej nie mają one szansy przerwać transmisji wirusa tak szybko jak lockdown, ale będą mniej kosztowne gospodarczo (i społecznie – bo ten element zaczyna istotnie zyskiwać na znaczeniu biorąc pod uwagę rosnący na sile ruch kontestujący wprowadzane obostrzenia, a nawet istnienie samego wirusa). Tym samym będą one również bardziej długotrwałe. Można zakładać pewną dozę adaptacji firm i konsumentów do nowego otoczenia, jednak strat gospodarczych nie da się uniknąć i strefa euro zmierza do spadku PKB w IV kwartale.
Światełkiem w tunelu dla aktywności gospodarczej strefy euro jest wciąż dobra kondycja globalnego przemysłu, sprawne funkcjonowanie azjatyckich łańcuchów wartości (sukces w walce z wirusem = restart z pedałem gazu w podłodze) oraz właśnie już wspominana niechęć do całkowitego zamykania gospodarek. Choć niektóre kraje wprowadzają już rozwiązania podobne do tych z wiosny, raczej nie staną się one standardem ani europejskim, ani globalnym. Brak globalnego wyłączenia aktywności minimalizuje ryzyko przerwania łańcuchów dostaw i problemów podażowych. Wszystko wskazuje więc na to, że hamowanie będzie płytsze niż to wiosenne. Oczywiście ostatnie słowo będzie miał SARS-CoV-2. Limit wydolności służby zdrowia jest jednocześnie punktem, w którym dotkliwość restrykcji i ich wpływ gospodarczy będą narastały lawinowo. Odbywająca się obecnie szybka mobilizacja zasobów lekarsko-szpitalnych sprawia, że na razie taki scenariusz nie jest wariantem bazowym dla naszych prognoz gospodarczych.