Fed powoli przymierza się do wyjścia z luźnej polityki pieniężnej i uwaga w najbliższym czasie będzie skupiona na tempie zakupów aktywów. Nasze wcześniejsze przewidywania dot. zmniejszenia stymulacji w tym zakresie potwierdzają się. Nastąpi to najpóźniej na przełomie roku, choć Powell zaznaczył, że dyskusja o tym prowadzona będzie już na każdym posiedzeniu. Podwyżki stóp to nadal materiał na 2023 rok, ale inwestorzy będą w tym zakresie coraz bardziej elastyczni i skupieni na rynku pracy. Widzimy potencjał przesuwania oczekiwań na wcześniejszy termin.
Czerwcowe posiedzenie było jednak jastrzębią niespodzianką. Po ogłoszeniu decyzji obligacje wyprzedały się, a dolar się wzmocnił (EURUSD powrócił do 1,20). Obyło się bez zmian w instrumentach (zmiana w oprocentowaniu rezerw i operacji reverse repo ma charakter techniczny i ukierunkowana jest na zmniejszenie pewnych zaburzeń, które obserwowaliśmy ostatnio na tych rynkach). Komunikat pozostał jednak bez większych zmian.
Źródło: https://graphics.wsj.com/fed-statement-tracker-embed/
Kluczowe zmiany zobaczyliśmy w projekcjach (najważniejsze zmiany zaznaczyliśmy na żółto). O ile same prognozy nie zmieniły się znacząco (nie licząc 2021 roku, który został po prostu dostosowany do obserwowanych w ostatnim czasie zaskoczeń), a członkowie Fed w dalszym ciągu spodziewają się okrzepnięcia inflacji w okolicach celu, mediana oczekiwanych zmian stóp procentowych w 2023 roku przesunęła się wyżej (medianowo rzecz ujmując pojawiły się 2 podwyżki stóp, wcześniej nie było żadnej). To oznacza też automatycznie, że mimo tego iż Fed gremialnie oczekuje, że obecne poziomy inflacji są przejściowe, to rynek pracy w kolejnych dwóch latach poprawi się na tyle, że będzie generował napięcia inflacyjne wymagające kontry ze strony stóp procentowych.
Źródło: https://www.federalreserve.gov/monetarypolicy/files/fomcprojtabl20210616.pdf
Powellowi wymknęło się na też konferencji, że podwyższona inflacja może nie być przejściowa. Nasz pogląd na sprawę jest następujący: bieżące poziomy inflacji nie utrzymają się (a więc są przejściowe), ale w kolejnych latach inflacja będzie wyższa niż po poprzedniej recesji, co jest zasługą bezprecedensowego wsparcia gospodarki przy aktywnym udziale polityki fiskalnej. Istotne dla inflacji są też przetasowania na rynku pracy, gdyż obecna recesja niosła za sobą więcej skutków o charakterze długoterminowym względem organizacji procesów produkcji i pracy niż poprzednia. To elementy, które mogą podwyższać presję płacową. Powell zaserwował też rynkowi jasne wskazówki, że Fed dyskutuje obecnie nad ograniczeniem zakupów aktywów (taper). Nie jest to zmiana, która ma nadejść nagle, ale dyskusja w tym temacie będzie prowadzona na każdym z najbliższych posiedzeń. Pozostaje nam powtórzyć, że – tak jak się do tej pory spodziewaliśmy – zakupy obligacji zostaną ograniczone w okolicach przełomu roku. Temat stóp procentowych jest bardziej oddalony w czasie (wciąż najlepszym założeniem są podwyżki w 2023 roku), jednak uczestnicy rynku będą coraz bardziej wrażliwi w tym temacie i widzimy potencjał przesuwania oczekiwań na zmiany stóp na wcześniejsze terminy – wszystko zależy od rynku pracy, a ten naszym zdaniem powinien być mocny, zwłaszcza gdy znikną tymczasowe problemy podażowe utrudniające zatrudnienie (a znikną między innymi dzięki podwyżkom płac).