(De facto) ostatni tydzień roku

Dziś kalendarz wypełni nam indeks Ifo z gospodarki niemieckiej (ciekawe, czy ten sam kierunek co PMI?) oraz inflacja bazowa w Polsce. Spodziewamy się iż spadła do 7,2-7,3% w listopadzie ze wskazaniem na tę niższą liczbę. Cały komentarz do listopadowej inflacji można przeczytać poniżej.

Rozpoczynamy decyzją stóp procentowych BoJ. To ostatni bastion zerowych stóp procentowych, jednak powoli kierownictwo banku zaczyna się łamać. Dziś zapewne nadal bez podwyżki stóp, ale kluczowa będzie retoryka prezesa, czy pójdzie za ciosem i podtrzyma ostatnie wskazówki, które pokierowały rynek stopy procentowej i jena wyżej. W dalszej części dnia zobaczymy finalne dane o inflacji ze strefy euro (2,4% r/r i 3,6% r/r bazowa), decyzję MNB (oczekiwana obniżka o 75pb) i rzut danych z rynku nieruchomości USA.

W nocy decyzja o stopach procentowych w Chinach. To pewnie jeszcze nie jest ten moment, ale zbliża się czas, w którym będzie większa przestrzeń do stymulacji monetarnej z uwagi na mniejszą presję na juana.   

W Polsce rzut danych ze sfery realnej dot. produkcji przemysłowej oraz rynku pracy. Spodziewamy się spadku zatrudnienia o 0,1% r/r (konsensus -0,2%) przy wzroście płac o 10,8% r/r (konsensus 11,2%). Od wielu miesięcy widzimy, że dostosowanie na rynku pracy odbywa się poprzez kanał zatrudnienia (przynajmniej w sektorze przedsiębiorstw). W listopadzie zakładamy kontynuację tego trendu. W przypadku produkcji przemysłowej widzimy wzrost o 1,5% r/r (konsensus 0,8%) przy spadku cen producentów o 4,9% r/r (rynek 3,9%). W produkcji to baza z zeszłego roku przeszkadza w istotniejszej poprawie rocznych dynamik. Niezmiennie indeks odsezonowanej produkcji powinien kręcić się w okolicach trendu (a więc plus). Za prognozą cen producentów stoją takie czynniki jak silne umocnienie złotego oraz korekta cen ropy naftowej. Dodatkowo, dopuszczamy możliwość rewizji w dół poprzednich danych.

Dzień kończymy indeksem Conference Board z USA oraz danymi o zapasach ropy (ostatnio sporo poruszały rynkiem).

O 10:00 dane o sprzedaży detalicznej z Polski oraz produkcji budowlano-montażowej. W tym pierwszym przypadku spodziewamy się wzrostu o 1,5% r/r (rynek 1,8%). Sygnały dot. sprzedaży w okolicach Black Friday sugerują moc. Na plus trzeba też dodać sprzedaż w kategorii paliwa - tym razem nie mówimy jednak o stacjach benzynowych, a o sprzedaży węgla. W przypadku budowlanki widzimy ekspansję o 5,2% r/r (rynek 7,3%).  Modele wskazują na lekki ruch w dół, w budowie budynków i poprawę w dwóch pozostałych kategoriach. Szeroki obraz się nie zmienia - na razie jest nadspodziewanie dobrze.

​W drugiej części dnia tygodniowe dane o bezrobotnych w USA oraz decyzja CNB w sprawie stóp procentowych. Konsensus rynkowy opiewa na sygnalną obniżkę o 25pb. Naszym zdaniem - owszem - decyzja wisi na włosku, ale decydujemy się na prognozę pierwszego cięcia jednak na początek przyszłego roku.

W nocy inflacja konsumencka z Japonii. W Polsce Biuletyn Statystyczny wraz ze stopą bezrobocia (wstępne dane MRiPS sugerowały stabilizację na poziomie 5,0%). O 14:00 z kolei dane o podaży pieniądza M3. Później inflacja PCE z USA oraz finalne dane Uniwersytetu Michigan o optymizmie konsumentów (zwracamy uwagę na nieoczekiwany spadek oczekiwań inflacyjnych - ciekawe, czy się potwierdzi). Rok - dla nas - kończymy sprzedażą domów z USA.

∙ Polska: Prezes URE zatwierdził taryfy na sprzedaż energii czterem tzw. sprzedawcom z urzędu oraz pięciu największym spółkom dystrybucyjnym - podał URE w komunikacie. Dodano, że zatwierdzone ceny energii w taryfach sprzedawców na 2024 r. są niższe o 31,3 proc. w stosunku do taryf zatwierdzonych na 2023 r.  Nieznacznie, średnio o ok. 2,9 proc. rok do roku, wzrastają natomiast taryfy dystrybucyjne.

Zanim jednak ruszymy w radosnych podskokach przypomnijmy, że poprzednie taryfy opiewały (netto) na kwotę 1077 zł na MWh. Obecne taryfy to średnio 740 zł zaś cena faktycznie płacona w zasadzie przez większość gospodarstw domowych to 412 zł. Tak więc bez tarczy taryfy rosną o 80% (a cały rachunek o blisko 40%). To jest wzrost w przypadku braku przedłużenia tarczy energetycznej. Sygnały rządowe sugerują jednak przedłużenie przez 1 połowę roku.

∙ Strefa euro: Wskaźnik PMI dla przemysłu strefy euro utrzymał się bez zmian na poziomie 44,2pkt. (lekko poniżej oczekiwań). Wskaźnik PMI dla usług odnotował spadek z 48,7pkt. do 48,1pkt (również poniżej oczekiwań). Zmiany koniunktury w strefie euro są na terytoriach, gdzie zwykle EBC decydował się na obniżki stóp procentowych (spory ruch rynkowy odzwierciedlił to oczekiwanie). Komunikacyjne poplątanie tegoż banku, o czym więcej można przeczytać tutaj, wcale naszym zdaniem nie implikuje aż tak negatywnego scenariusza. 

∙ USA: Wskaźniki PMI dla tegoż kraju odnotowały nieznaczny spadek dla przemysłu (49,4pkt. -> 48,2pkt.) oraz nieznaczny wzrost ​dla sektora usług (50,8pkt -> 51,3pkt.). ​Sektor przemysłowy w USA nie jest tytanem, natomiast również nie znajduje się w swobodnym spadku. Faktyczne dane o produkcji w USA były słabe, aczkolwiek głównie ​słabe rewizją poprzednich danych.