Chwila oddechu w danych

Tydzień rozpoczyna się stosunkowo leniwie. Poznamy dane o produkcji przemysłowej w Niemczech. Ponadto śledzić można też wystąpienie C. Lagarde, ale nie spodziewamy się jednak żadnych nowych sygnałów ze strony EBC.

Kalendarz danych jest pusty. 

Dzień danych o inflacji. Rozpocznie się danymi z Chin, gdzie opublikowane zostaną odczyty CPI i PPI za styczeń. Poznamy też finalne dane z Niemiec. Nie będą one zaskoczeniem - znamy już odczyt flash, który wskazywał na przyspieszenie HICP z -0,7% r/r do 1,6% r/r (to m.in. efekt zmian w VAT). Bardzo ciekawe będą jednak szczegóły odczytu.

Opublikowane zostaną również dane o produkcji przemysłowej w grudniu we Francji i Wielkiej Brytanii (tam poznamy również szacunek całego PKB za 4 kw.). Po raz kolejny w tym tygodniu przemawiać będzie szefowa EBC.

To co najciekawsze czeka nas jednak w drugiej części dnia. Opublikowana zostanie inflacja CPI w Stanach. Oczekiwane jest nieznaczne przyspieszenie z 1,4% r/r do 1,5% r/r. Inflacja bazowa powinna pozostać niezmieniona. Wieczorem zaplanowane jest wystąpienie szefa Fed J. Powella. 

Jak co czwartek poznamy dane o liczbie nowo zarejestrowanych bezrobotnych. Ostatni tydzień przyniósł lekkie spadki liczby wniosków, choć wciąż pozostają one na podwyższonym poziomie.

Ponadto poznamy gospodarcze prognozy Komisji Europejskiej.​ 

GUS opublikuje szybki szacunek PKB za 4. kw. 2020 r. Znamy już dane za cały 2020 r (spadek o 2,8% r/r). Sugerują, one, że odczyt powinien plasować się w przedziale od -2,9%r/r do -3,1% r/r. My jesteśmy nieco bardziej optymistyczni. Szacujemy, że PKB za 4. kw. wyniesie -2,8% r/r (różnica z danymi GUS wynika m.in. z wyższego szacunku eksportu netto, więcej w komentarzu do danych rocznych). 

Poza krajowymi danymi śledzić będziemy też publikacje styczniowych inflacji w Czechach i na Węgrzech. Opublikowana zostanie również produkcja przemysłowa w strefie euro za grudzień i indeks Uniwersytetu Michigan obrazujący nastroje amerykańskich gospodarstw domowych.

Piątek przyniósł kolejne łagodzenie obowiązujących ograniczeń. Od 12 lutego otwarte (w reżimie sanitarnym) zostaną hotele, kina, teatry i część obiektów sportowych. Wspomniany reżim sanitarny będzie obejmował m.in. udostępnianie jedynie połowy dostępnych łożek/miejsc. Bez zmian pozostają restrykcje dla restauracji i siłowni. Pełen zestaw wprowadzonych zmian można znaleźć pod adresem:

Bez zmian pozostają nasze prognozy PKB na ten rok (szerzej piszemy o nich w raporcie). Otwarcie części usług poprawia perspektywy konsumpcji (głównie dzięki "odmrożeniu" hoteli), zwiększa jednak ryzyko utrzymywania się dalszej wysokiej liczby hospitalizacji, a w konsekwencji utrzymywania się pozostałych restrykcji. Przeprowadzone luzowanie ma charakter próbny i uważamy, że istnieje spore prawdopodobieństwo, że część restrykcji zostanie przywrócona w ciągu 2 tygodni. Między innymi dlatego:

Piątkowa konferencja prezesa Glapińskiego nie zmienia naszym zdaniem perspektyw polityki pieniężnej. Opublikowane w trakcie jej trwania "Minutes" ze styczniowego posiedzenie również. Obniżki stóp procentowych traktowane są jako potencjalna reakcja polityki pieniężnej na silny szok makroekonomiczny, który obecnie nie jest naszym scenariuszem bazowym (podobnie zresztą na razie nie wierzy w niego RPP). Zapis konferencji można śledzić bezpośrednio tutaj:

Dane okazały się słabe w zakresie zatrudnienia (ledwie +49 tys. oraz +6 w sektorze prywatnym). Poprawiły się za to statystyki bezrobocia, wydłużył tydzień pracy, a zarobki godzinowe wzrosły (szczególnie bez stanowisk kierowniczych). Coroczna rewizja przesunęła ostatnie publikacje w negatywnym kierunku.

Reakcja rynkowa na dane nie była mocna z uwagi na fakt, że niejako w zamian wzrosło prawdopodobieństwo pakietu fiskalnego. Jeszcze przed publikację na rynku rozbrzmiewały spekulacje, że zbyt dobre dane mogą zmniejszyć szanse na szybką stymulację. Cóż, zbyt dobrych nie zobaczyliśmy ale w drugą stronę zakład okazał się poprawny.

Nadzieje na nowy pakiet fiskalny podnoszą rentowności obligacji (i stopy procentowe) oraz oczekiwania inflacyjne. Sprzyjają temu coraz większe kontrowersje wokół stymulacji fiskalnej. Po pierwsze, pojawia się wątek owinięty wokół skutków znaczącego przyspieszenia inflacji (i tym samym ryzyko wyhamowania gospodarczego niedługo po jego odpaleniu nowych środków; w tej układance ważne miejsce zajmuje Fed, gdyż do pewnego poziomu - i zgodnie z nowym sposobem celowania inflacji - nie będzie reagował zmniejszając tym samym ryzyko zaciągnięcia hamulca). Po drugie pojawia się wątek niestabilności finansowej z uwagi na dopływ nowego pieniądza (nowa ekspansja fiskalna, wraz z aktywnie prowadzonym QE to wzrost podaży pieniądza w gospodarce). Po trzecie, chyba najciekawsze w tym wszystkim, stawiany jest argument (Summers), że istotne zwiększenie stymulacji teraz znacząco zmniejszy apetyt polityków na zmierzenie się w dłuższym terminie z innymi deficytami gospodarki amerykańskiej, chociażby z brakami infrastruktury. Duży pakiet teraz oznaczałby w obecnej sytuacji zmniejszenie stymulacji w przeszłości z uwagi na wyczerpanie kapitału politycznego.

Bardziej dokładny opis danych z najważniejszymi wykresami można obejrzeć tutaj: