Dane okazały się słabe w zakresie zatrudnienia (ledwie +49 tys. oraz +6 w sektorze prywatnym). Poprawiły się za to statystyki bezrobocia, wydłużył tydzień pracy, a zarobki godzinowe wzrosły (szczególnie bez stanowisk kierowniczych). Coroczna rewizja przesunęła ostatnie publikacje w negatywnym kierunku. Inwestorzy żyją pakietem fiskalnym. Prawdopodobnie dlatego reakcja rynkowa nie była znacząca.
Nasz model dot. zaskoczenia nie popisał się - miał być odczyt powyżej oczekiwań, okazał się nawet gorszy niż konsensus. Dobra informacja jest taka, że w sekcjach związanych z turystyką i rekreacją miejsca pracy nie są likwidowane już w takim tempie jak przed miesiącem. Zła jest taka, że redukcje miejsc pracy stały się bardziej powszechne.
Rzut oka z lotu ptaka wskazuje, że kreacja miejsc pracy systematycznie się obniża. Powody są prawdopodobnie wciąż związane z epidemią. Aby narracja nie poszła w kierunku czegoś wykraczającego poza skutki epidemiczne konieczna jest poprawa zatrudnienia w kolejnych miesiącach.
Systematycznie obniża się też stopa bezrobocia, jednak po części wynika to ze zmniejszenia osób aktywnych zawodowo. Wzrosty bezrobotnych pojawiają się w kategorii osób zwolnionych trwale.
Długość tygodnia pracy oraz zarobki godzinowe to jedyny jasny punkt raportu. Obie miary systematycznie się rozpędzają. Bezsprzecznie najciekawszym obszarem rynku pracy będą w najbliższych miesiącach właśnie efekty płacowe oraz to, czy przy przywracaniu normalności statystyki płacowe będą nadal mocne.
Reakcja rynkowa na dane nie była mocna z uwagi na fakt, że niejako w zamian wzrosło prawdopodobieństwo pakietu fiskalnego. Jeszcze przed publikację na rynku rozbrzmiewały spekulacje, że zbyt dobre dane mogą zmniejszyć szanse na szybką stymulację. Cóż, zbyt dobrych nie zobaczyliśmy ale w drugą stronę zakład okazał się poprawny.
Nadzieje na nowy pakiet fiskalny podnoszą rentowności obligacji (i stopy procentowe) oraz oczekiwania inflacyjne. Sprzyjają temu coraz większe kontrowersje wokół stymulacji fiskalnej. Po pierwsze, pojawia się wątek owinięty wokół skutków znaczącego przyspieszenia inflacji (i tym samym ryzyko wyhamowania gospodarczego niedługo po jego odpaleniu nowych środków; w tej układance ważne miejsce zajmuje Fed, gdyż do pewnego poziomu - i zgodnie z nowym sposobem celowania inflacji - nie będzie reagował zmniejszając tym samym ryzyko zaciągnięcia hamulca). Po drugie pojawia się wątek niestabilności finansowej z uwagi na dopływ nowego pieniądza (nowa ekspansja fiskalna, wraz z aktywnie prowadzonym QE to wzrost podaży pieniądza w gospodarce). Po trzecie, chyba najciekawsze w tym wszystkim, stawiany jest argument (Summers), że istotne zwiększenie stymulacji teraz znacząco zmniejszy apetyt polityków na zmierzenie się w dłuższym terminie z innymi deficytami gospodarki amerykańskiej, chociażby z brakami infrastruktury. Duży pakiet teraz oznaczałby w obecnej sytuacji zmniejszenie stymulacji w przeszłości z uwagi na wyczerpanie kapitału politycznego.
W poprzednim miesiącu dokładniej opisaliśmy poszczególne ankiety rynku pracy i ich znaczenie analityczne. Gdyby ktoś miał ochotę je sobie odświeżyć to zapraszamy:
Dobre dane z amerykańskiego rynku pracy
Tak, rozumiemy konfuzję czytelików, gdy spadek zatrudnienia nazywamy "dobrą daną". Należy jednak nabrać perspektywy i przypomnieć sobie co oznaczały złe dane, kiedy w kwietniu pracę straciło niemal 21 mln osób. Choć tempo odbudowy rynku pracy po wiosennych spadkach osłab...
Czytaj więcej